Η Αναγέννηση Μεσολογγίου ως αθλητικό σωματείο της πόλης, θα ήθελε να εκφράσει κάποιους προβληματισμούς που έχει για την κατάσταση των αθλητικών εγκαταστάσεων του Μεσολογγίου.
Ζούμε σε μια πόλη που λατρεύει τον αθλητισμό. Όσοι βέβαια ασχολούνται - ενεργά - απ' τη θέση του αθλητή μπορούν να θεωρούνται δίχως υπερβολή ήρωες. Ήρωες. Όπως ακριβώς το διαβάζετε. Άλλωστε η σχέση των Μεσολογγιτών με τη λέξη ήρωας καλά κρατεί εδώ και 190 χρόνια. Ειλικρινά δε μπορούμε να βρούμε άλλη λέξη για να χαρακτηρίσουμε αυτούς τους ανθρώπους. Το να αθλείσαι εκτός ιδιωτικού γυμναστηρίου (Δημοτικό δεν υπάρχει εννοείται) είναι κάτι που για να το καταλάβεις πρέπει να το ζήσεις. Δυστυχώς ή ευτυχώς το ζούμε καθημερινά εδώ και πολλά χρόνια.
Αρκεί μια απλή βόλτα στο ΔΑΚ της πόλης για να δει και να καταλάβει ακόμα και ο πιο αδαής τις τραγικές εγκαταστάσεις και τις απίστευτες συνθήκες που επικρατούν. Αν παίζεις ποδόσφαιρο υπάρχουν τρία γήπεδα για 5-6 ομάδες. Και τα δύο σε άθλια κατάσταση. Η λέξη χωράφι δεν μπορεί να τα χαρακτηρίσει γιατί έτσι βρίζουμε το κάθε χωράφι που δίνει τόσα αγαθά σε αρκετό κόσμο.
Αν παίζεις μπάσκετ και βόλεϊ είσαι στους τυχερούς. Το κλειστό γήπεδο είναι σε καλή κατάσταση και υπάρχει πρόβλημα μόνο όταν βρέχει μιας και η οροφή έχει αρκετές τρύπες. Βέβαια στο Μεσολόγγι, το χειμώνα, οι μέρες που δε βρέχει είναι σπάνιο φαινόμενο. Κάτι που όπως είναι φυσικό δυσκολεύει την κατάσταση τόσο για τους αθλητές όσο και για το φίλαθλο κοινό.
Αν πάλι είσαι δρομέας εκεί είσαι στους πραγματικά άτυχους. Στίβος δεν υπάρχει. Αποδυτήρια για σένα δεν υπάρχουν. Ούτε καν μια τουαλέτα. Αναγκάζεσαι να τρέχεις πάνω σε πέτρες, λάσπες, λακκούβες και να κάνεις σλάλομ ανάμεσα σε θάμνους και σκουριασμένα σίδερα. Βέβαια αυτές οι συνθήκες ίσως ευθύνονται για τα ρεκόρ που κάνουν το ένα μετά το άλλο οι Μεσολογγίτες αθλητές. Ας το κοιτάξουν αυτό οι πόλεις που έχουν "αθλητισμό πολιτισμό".
Το περίεργο είναι πως αυτή η κατάσταση επικρατεί εδώ και πολλά χρόνια, ασχέτως με το ποιος ήταν στη Δημαρχία της πόλης. "Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν" που λέει και το γνωστό άσμα. Ποτέ μα ποτέ δεν έγιναν σοβαρές εργασίες στο γήπεδο παρά ελαχίστων εξαιρέσεων (όπως η τοποθέτηση παρκέ στο κλειστό πριν πολλά χρόνια και η "σπορά" που γίνεται κάθε χρόνο στο γήπεδο ποδοσφαίρου, χωρίς ποτέ να φέρνει αποτέλεσμα). Φυσικά επειδή ο αθλητισμός είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας τα ίδια ισχύουν, πάνω-κάτω, και στην εικόνα ολόκληρης της πόλης. Δυστυχώς.
Εμείς απλά θέλουμε επιτέλους να μάθουμε, πότε έχουν σκοπό οι αρμόδιοι να λάβουν δράση και να φτιάξουν επιτέλους το ΔΑΚ όπως ακριβώς του αξίζει. Πότε επιτέλους οι ερασιτέχνες αθλητές της πόλης θα βρουν εγκαταστάσεις που να αρμόζουν στο 2016 που ζούμε. Κύριοι ήρθε η ώρα να προβληματιστείτε και να λάβετε άμεσες αποφάσεις.
{gallery}16ANAG-GHPEDO{/gallery}
