Τα δικά του συναισθήματα για όσα διαδραματίζονται τις τελευταίες ημέρες σε όλο τον κόσμο και την Ελλάδα με τον Κορονοϊό, που έχουν ως αντίκτυπο και την παύση όλων των αθλητικών δράσεων θέλησε να μοιραστή με τους διαδικτυακούς φίλους του ο κόουτς της ομάδα του ΑΟ Αγρινίου Γιάννης Διαμαντάκος μέσα από την προσωπική του σελίδα στο facebook.
Δείτε αναλυτικά τα όσα αναφέρει στο κείμενο που ακολουθεί:
«Με μια τάση αυθορμητισμού, θα αποτυπώσω αυτό που αισθάνθηκα πριν λίγο αφήνοντας πίσω μου την πόλη και την ομάδα στην οποία μου έλαχε να έχω περασει 8 σχεδόν αγωνιστικές σεζόν.
Ο Coach Sorotos Kostas πριν λίγες μέρες περιέγραψε με τον πλεον χαρακτηριστικό τρόπο τι σημαίνει για έναν ανθρωπο που ανδρώθηκε μέσα στα γήπεδα, στον αθλητισμό να αποχωρίζεται το χώρο που έχει γίνει ένα με το είναι του...με την υπόσταση του...
Την περασμένη Τετάρτη, όταν μας ανακοινώθηκε η αναστολή του Πρωταθλήματος, ξεκίνησα αμέσως να σκέφτομαι τι θα κάνουμε με την ομάδα για όσο αυτή διαρκέσει...μιλούσα στο τηλ. με συναδέλφους, σκεφτόμασταν τη πιθανότητα φιλικών ..αρνούμασταν να δεχτούμε πως θα έπρεπε να βγούμε απο το γήπεδο..ελπίζαμε..2 μέρες μετα ο Αντιδήμαρχος Αθλητισμου, Κ. Xristos Zarkavelis, μου ανακοίνωνε την απόφαση να κλείσει (πολυ σωστά), το Κλειστό Γυμναστήριο του ΔΑΚ Αγρινιου.
Οσο δύσκολο και αν ήταν, ξεκινησαμε αμέσως με τους συνεργάτες μου και ανθρώπους της Διοίκησης να προετοιμάζουμε την ασφαλέστερη λύση για τα παιδιά, τους παίκτες μας. 15 ζωές, σε τέτοιες στιγμές είναι μεγάλη ευθύνη. Σήμερα το πρωί καταφέραμε να τακτοποιήσουμε και το ταξίδι της επιστροφής του Kevin Franceschi και πήρα το δρόμο της επιστροφής κοντά σε πρόσωπα που αυτές τις ώρες με έχουν μεγαλύτερη ανάγκη.
Τόσες φορές αφήνοντας την Αγία Ελεούσα πίσω μου δεν είχα ποτέ αισθανθεί τοσο έντονα και τόσο γρήγορα, να μου λείπουν τα αυτανόητα, τα καθημερινά..να μου λείπουν ήδη τα παιδιά, οι συνεργάτες μου, ο Κωστας ο φυσιοθεραπευτής μας οι Γιατροί μας, ο Νίκος και ο Δημήτρης με τα καφέ τους κάτω απο το σπίτι μου που είναι οι πρώτοι που μου λένε καλημέρα και οι τελευταίοι ανθρωποι που βλέπω το βράδυ όταν γυρίζω απο το γήπεδο..ο Θωμάς που κάθε Σάββατο πρωί περιμένει να βγώ και να πεταχτεί απο το καφέ του Νίκου να με ρωτήσει με αγωνία.." Coach πως είμαστε σήμερα;" ο Αντώνης να περάσει μπροστα απο το πάγκο πριν δώσει 3 ο διαιτητής να μου σφίξει το χέρι και μετά να πάει να παρει τη θέση του κάτω απο το τέρμα του handball, ο Γρηγόρης -ιδρωμένος ηδη μιαμιση ωρα πριν τον αγώνα- να μου λέει"εχω λίγο άγχος αλλά πιστεύω θα κερδίσουμε 15 με 18 πόντους"..ο Θεοδωρος Καββαδιας (εσένα σε αναφέρω με το επώνυμο σου γιατί με αυτά που κάνεις έχεις γίνει πλέον δακτυλοδεικτούμενος Πανελλαδικά) να μας αγχώνει καθε μεσημέρι αν θα φέρει το sc. report εγκαίρως, η Ελενα με το άγχος της για τις Ακαδημίες Α.Ο. Αγρινίου, ο Νεκτάριος με τις αναλύσεις του μετά τον αγώνα (και οχι μόνο Επίτιμε..) ..νομίζω σε όλους μας λείπουν όλα αυτά τα καθημερινά ...τα αυτανόητα,τα μέχρι πριν μια εβδομάδα δεδομένα..
Γι αυτό θέλω να στείλω σε όλους μια ευχή..όταν περάσουν όλα αυτά και ανταμώσουμε να είστε όλοι εκεί όπως σας άφησα..και να μην λείπει κανείς!!
Καλή δύναμη στην οικογένεια του Vivechrom Α.Ο. Αγρινίου!
Καλή δύναμη σε όλους!»
